Tekstvak: 65 km. matig geheuveld parcours 1 bevoorrading Deelnemers : Stephan - Ludo - Patrick VR. (3) Stefke en Ludo moesten effe wachten op de Patrick om te vertrekken maar we zijn toch op tijd richting Limburg gereden. Na een 45min met de wagen zijn we aangekomen. We waren vlug klaar en het inschrijven ging ook vlot. Overal renladies achter de inschrijvingstafels dus we waren direct goe wakker. We vertrokken dus direct richting appels en peren. Na 1km zagen we een groepje voor ons rijden. Die leken een goed tempo te rijden dus reden we er effe vlug naartoe. Maar dit was niet zonder de nodige inspanning want het ging net wat berg op. We fietsten tegen een rustig tempo tussen al het fruit dat nog moest geplukt worden. Net voor de splitsing was er een man met een wagen die een vrouw liet uitwijken tot in de graskant. Wanneer ze terug op de weg wou fietsen lag ze pardoes op de grond. Haar man ging er bij liggen. Het bleef wel bij een paar schaafwonden maar de automobilisten hebben hier weinig respect voor de fietsers. Dit was gisteren in Nederland wel heel anders. Daar gaan de auto’s 200m op voorhand in de kant staan. Op de bevoorrading kregen we een zelfgeplukte appel, een appelsien uit Spanje en een slecht energiedrankje. We hebben even gewacht op een groepje om terug te vertekken zodat we geen kopwerk moesten doen. We pikten aan bij 4 collega’s die er een goed tempo op nahielden. Maar het parcours werd wel zwaarder. We kwamen een paar kuitenbijters tegen die ons met momenten parkeerde maar lang waren ze nooit. Nog een 20 km en een grote groep fietste ons voorbij en we pikten dan maar aan. Een club met jonge en oude fietsers, de jonge garde trokken elke keer fors door berg op en de oude moesten maar volgen. Wij wachten mekaar tenminste nog op maar deze club denkt daar anders over. Elke keer moesten er een paar de rol lossen en bergaf het gat dan maar terug dichtrijden. Patrick kreeg onderweg nog een bijensteek in de liesstreek. Ik stelde mij kandidaat om de angel er uit te zuigen maar ons patrickske bleef liever met de pijn rond rijden. Na iets meer dan 2u fietsen zat het ritje er weer op. Een zalig douchke gepakt en dan richting drank gegaan. Daar kwamen we Saartje Van Den Driesse tegen. Die ziet er in koerspakse goed uit anders. Dus even wat gedronken en terug naar huis gereden. Deze rit was weer meer dan geslaagd. Het parcours was mooi en ik heb in mijn leven nog nooit zoveel peren bijeen gezien. Volgend jaar wil ik die peren dus terug zien maar wel met wat meer volk. Stefke Renladiesbikes