|
Dinsdag 06 september
|
|
Verjaardagsrit Pirre en il doppio Stelvio deel 2 Omdat het na het slechte weer van gisteren nog bij vele Toogtrappers zwaar kriebelde, werd er voorgesteld om vandaag het stuk te doen dat gisteren niet mogelijk was; gedeeltelijk althans. Na de verjaardagswensen en het ontbijt, de fietsen en de zakken ingeladen, een carrouselleke gedaan met de aanhangwagen en de buskes. Geparkeerd op dik 2750 meter en goed ingeduffeld (sommigen toch) begonnen aan de afdaling richting Zwitserland, via de Umbrail. Aan de grens werd er niemand tegengehouden; ons gangstergehalte is duidelijk nog onvoldoende hoog. Met zwier en zwabber afgedaald en in Zwitserland van een aantal lagen gestript. Dan een strakke 30km tot aan de voet van de mythische beklimming: Prato - Stelvio. Niet iedereen waardeerde de aanduidingen voor het aantal resterende bochten of hoogtemeters. Motards, campers en veel Britse chauffeurs die eindelijk aan de juiste kant van de weg kwamen rijden. Bergop rijden in zo'n condities bleek niet evident. Het weer zat deze keer wel met ons mee: een lekker zonnetje en toch een strak windje met wat bewolking naar het einde toe. Noemenswaardige incidenten onderweg: bultjes in de weg waar iedereen dacht wat snelheid te pakken om dan hard aangepakt te worden met een 16% stijgingspercentage - zonder boe of bah -, ijdele Toogtrappers die stoppen voor een selfie - gelukkig werkte WhatsApp niet op dat moment -, dorstige fietsers die hun bidonneke bijvullen bij een echte bergbeek, stoppen voor een hapje of een bijna-berm-incident veroorzaken om toch maar handjeklap te kunnen doen. De monokini onderweg werd door 1 enkeling maar gespot ... Pirre zag in bocht 4 - aan 12% - het felle licht maar besliste met een snelle en scherpe uitklikreactie toch om bij de andere aardlingen te blijven (goeie keuze). Gewacht in de cafetaria, omgekleed, ingeladen en met z'n achten naar beneden in veel aangenamere omstandigheden dan maandag. De rit werd afgesloten met een gezelligsamenzijn op het terras buiten waar Pirre nog even met een kroontje/bloempot bedacht werd. Iedereen schoof later moe maar gelukkig aan voor het avondeten. Als afsluiter, verjaardagspintjes (merci Marc La & Pirre) besteld bij de bardame "met weiroog", volgens Pirre. |